Tepat pukul tiga sore, aku menuju ke desa pesanggrahan, di kota administratif Batu. Desa itu adalah desa terakhir untuk menuju ke gunung panderman, tempat di mana pertama kali aku belajar untuk melangkahkan kaki di bebatuan di dataran tinggi, menghanyutkan diri dalam terpaan semilir angin yang menggersakkan pohon-pohon pinus sehingga suara alam itu memunculkan kemistikannya sendiri dalam perhitungan digit, 2.045 mdpl.
Tentu tak baik, jika menyamaratakan tingkat kesukaran semua gunung. Seorang kawan pernah berujar bahwa, entah gunung dengan ketinggian di bawah 2000 mdpl atau lebih dari 2000 mdpl punya keunikannya masing-masing. Bagiku, gunung panderman, punya tingkat kesukaran pada elevasi kemiringan track (jalur) yang curam dan kelokan yang tajam dengan batu-batu dari prosesi alam gunung api kwarter muda—jika dugaanku tepat. Dan aku merindukan masa ketika menggambar peta topografi, dalam studi ilmu ukur tanah beberapa tahun lalu, yang bermain-main dengan garis lengkung—garis kontur curam dan garis kontur landai—alat theodolit, skala peta, dan interpolasi kontur, yang berarti suatu metode untuk mendapatkan nilai kontur yang diharapkan pada satu titik ke titik yang lain, yang memiliki diferensiasi ketinggian.
Ada yang menarik ketika aku tak hanya memaknai sudut pandang panorama, dan namun juga pada sudut pandang yang lebih detail, bebatuan dengan warna kecokelatan itu, yang mengingatkanku pada satu sosok, seorang geolog dan vulkanolog, Reinout Willem van Bemmelen, profesor dari Universitas Utrecth dan penulis dari ‘The Geology of Indonesia.’ Seperti halnya kesetiaan batu pada gunung begitu pun dengan kisah Reinout dan sang istri, Lucie, kekasih yang kemudian menjadi istrinya. Yang mana dengan kesetiaan serta kesabaran dari Lucie untuk menemani serta menjadi spirit bagi Reinout untuk mengerjakan naskah bukunya yang tebal selama tiga tahun. Seperti Mohammad Hatta yang memberikan ‘Alam Pikiran Yunani’ pada Rahmi Hatta, pun dengan Reinout, yang mendedikasikan antara alam dan buku ‘The Geology of Indonesia’ pada sang istri.
Ketika di gunung panderman inilah, hirupan udara segar yang menghubungkan pada ketenangan yang ganjil namun mesra. Sepulangnya dari gunung panderman, lekaslah mulai tersadar satu petikan, satu prinsip yang sering didengungkan para geolog:
“The present is the key to the past.”
31 Desember ’16, Latar Ombo (1600 mdpl), Gunung Panderman, Kota Batu.
***
À quinze heures, je suis allé vers le village Pesanggrahan, dans la ville administrative Batu. Le village était le dernier village pour aller vers à la montagne Panderman, l’endroit où le premier fois, j’apprenais à mettre les pieds, sur les pierres, sur le plateau. Et je tombais à l’assaut du vent que crépitement les pins si bien que ces sons du naturels apportais son mystique dans calcul du nombre: 2.045 Mdpl.
Certainement pas bon si nous égalons le niveau de difficulté de toutes les montagnes. Un ami a dit une fois: «la montagne avec des altitudes au-dessous 2000 Mdpl ou plus que 2000 Mdpl ont l’unicité de chacun.» Pour moi, la montagne Panderman avait un niveau de difficulté à la pente d’élévation de la piste escarpée et la virage brusque avec les pierres de procession naturelle du «gunung api kwarter muda»—si ma conjecture était vrai. Et je manque l’époque où j’ai dessiné une carte topographique, dans l’étude du géométrie de sol il y a quelques années, que joue avec la lignes courbes—la lignes de contour abruptes et la lignes de contour rampes—Le theodolit, la carte d’échelle, et l’interpolation du contour, ce qui signifie une méthode pour obtenir les valeurs de contour, ceux qui sont attendus à un point à un autre point, qui avaient une différenciation de hauteur.
Il était intéressant, je ne faisait pas juste sens à la vue panoramique, mais aussi dans une perspective plus détaillée, ces pierres de couleur brunâtre, Cela me rappelle à quelqu’un, Le géologue et le volcanologue, Reinout Willem van Bemmelen, le professeur de l’Université d’Utrecht et l’auteur de «The Geology of Indonesia». Tels que les pierres à la montagne, ainsi que l’histoire de Reinout et sa femme, Lucie. Ce qui fidèle et patient pour accompagner le travail de Reinout épaisseur pendant trois ans. Comme Mohammad Hatta qui donnent « Alam Pikiran Yunani» à Rahmi Hatta, ainsi que Reinout qui donnent «The Geology of Indonesia» pour sa femme.
Quand sur ce montagne Panderman, respiration d’air frais que se connectant sur un calme étrange, mais tendrement. Après le retour de la montagne Panderman, je me suis souvenu d’une citation appelée par les géologues:
« Le présent est la clé du passé.»
31 Decembre 2016, Latar Ombo (1600 mdpl), La montagne du Panderman, La ville du Batu.
paroleparole 